Przypływamy do Santa Margherita Ligure

Jak już pisałam tutaj i tutaj Portofino mnie oczarowało. W porcie miasteczka dostrzegliśmy odpływające w różnych kierunkach łódki, którymi można było dostać się m.in. do San Fruttoso czy Santa Margherita Ligure. Jako, że by wrócić do La Spezii, naszej bazy wypadowej do zwiedzania Ligurii, musimy i tak przesiąść się w Santa Margherita Ligure, to decydujemy się wsiąść na łódkę i popłynąć. Na początek małe zamieszanie w porcie w Portofino. W budce, w której kupuje się bilety nikogo nie ma, a trzy osoby z obsługi spokojnie stoją sobie i gadają. Decyduję się przerwać ich dolce far niente i pytam, kiedy będę mogła kupić bilety. Pan mówi, żebym się nie przejmowała, bo sprzeda mi je później, jak będę wchodzić do łódki ;) 

Zazdroszczę Włochom ich podejścia do życia. Ja bym się zdenerwowała w pracy, gdyby ktoś mnie zapytał, dlaczego coś jeszcze nie jest zrobione, a oni spokojnie, uśmiech na twarzy, wszystko będzie bene, a teraz spokój i dolce vita. Uwielbiam ten kraj!

> > > bilet na łódkę  Portofino - Santa Margherita Ligure: 6,00 euro/os < < <

W końcu wyruszamy, oczywiście z opóźnieniem ;) Słońce świeci, dookoła piękne widoki, żyć nie umierać ;) Nie chciałam psuć ten chwili robieniem zdjęć, aparat wyciągnęłam więc dopiero gdy widać było cel naszej wyprawy.

Cała podróż trwała około 10 minut i była 3 razy droższa niż podróż autobusem (1,80 euro/os). Byłą to jednak miła odmiana po jeździe w ścisku.

Santa Margherita Ligure spodobała mi się od pierwszego wejrzenia. Miasto jest zupełnie inne niż Portofino czy Cinque Terre, a jednak ma w sobie bardzo dużo uroku, polegającego głównie na nienachalnej elegancji kolorowych domków, zadbanych ulicach, rozległych skwerach z licznymi kawiarniami i knajpkami. 

Tu właśnie jemy pyszne panini i zapijamy je obficie winem. Turystów jak na lekarstwo (spotkamy ich wszystkich kolejnego dnia, zwiedzając Cinque Terre). Cisza, spokój i taka powolność życia. Miasto jest bardzo eleganckie i ...drogie. Widać, że zatrzymują się tutaj zamożni turyści, a jednak mimo to nie odbiło się to na panującej atmosferze i urokowi miejsca.

Najpierw spacerujemy nabrzeżem

trafiamy nawet na miejską plażę

i port z jachtami

potem zagłębiamy się w miasto. 

Bardzo podobają mi się te kolorowe kamieniczki.

Wspinamy się coraz wyżej, widoki pięknieją w oczach. 

Trafiamy nawet na chwilę to jakiegoś parku.

Szkoda, że potraktowaliśmy to miasto po macoszemu i wpadliśmy tu tylko na 3 godziny w drodze do hotelu. Chciałoby się tu zostać na dłużej i chłonąć to piękno.

Następnym razem to na co najbardziej czekam i myślę, że Wy też: Cinque Terre!