Kuba – wrażenia i ceny, dostęp do Internetu

WRAŻENIA

Wyjazd na Kubę był moim wielkim marzeniem odkąd pamiętam. Z wyspą, jak pewnie wielu turystom, kojarzyły mi się przepiękne stare amerykańskie auta, salsa, rum i cygara. Kubańczyków wyobrażałam sobie jako ludzi otwartych i ciepłych, żyjących w myśl zasady carpe diem i zmagających się z trudami komunizmu. Niestety nie do końca to na dzisiejszej Kubie można zobaczyć.

Nie zgodzę się z opinią, że Kuba rozczarowuje, to jej mieszkańcy są głównym czynnikiem, który sprawia, że na wyspę nie chce się wracać. Przed wyjazdem myślałam, że zwiedzę kiedyś wschód, że może będzie to moje miejsce na ziemi. Teraz wiem, że dopóki coś się tam nie zmieni w mentalności ludzi, takiego powrotu nie chcę. Ile w tym winy władzy? 

W barze spotkałam Polkę, która wyszła za Kubańczyka. To, co opowiadała zjeżyło mi niejeden włos na głowie. Po ogłoszeniu odnowienia stosunków dyplomatycznych pomiędzy Kubą a Stanami Zjednoczonymi, wyspa przeżywa najazd turystów. Tylko w zeszłym roku przyjechało 70% więcej osób niż w latach poprzednich i okazało się, że niewystarczająca jest baza noclegowa. Co zrobił kubański rząd? Podniósł ceny o 30%! Nie decydując się na żadne inwestycje, nie zapewni tym biednym ludziom pracy. I to jest najlepsze podsumowanie tego, co się obecnie dzieje na Kubie. Brak przygotowania na rosnącą liczbę turystów, roszczeniowość mieszkańców, totalny chaos na lotnisku w Varadero. 

Hawana jest najbardziej fascynującym miejscem na wyspie, zrobiła na mnie ogromne wrażenie i nigdy nie zapomnę tego, co widziałam. Żeby zobaczyć, jak żyją hawańczycy trzeba jednak odejść od centrum, wejść w poplątane uliczki Starej Hawany i patrzeć. Dostrzeżecie wtedy ruinę niegdyś potężnego miasta, królowej Karaibów, rozwalające się domy i chodniki, i ludzi siedzących na chodnikach, przeważnie ze smutkiem w oczach. Tu wystarczy się do kogoś uśmiechnąć, by usłyszeć miłego dnia, pomachać, by zobaczyć radość w oczach. Z drugiej strony jest turystyczna Hawana z rękami wyciągniętymi po pieniądze, z bezczelnymi zaczepkami, krzykami „najpierw pieniądze, potem zdjęcie”. Uciekłam stamtąd... Napiwek wolałam dać fajnie grającemu zespołowi niż roszczeniowym osobom, które uważają, że turysta ma obowiązek coś im dać. Na prowincji, czyli wszędzie poza stolicą jest już lepiej, jest więcej ciepła, można pogadać i turysta nie czuję się jak chodząca skarbonka. 

CENY

A wydoją Cię wszędzie, od cuca za zdjęcie po cuca za papier toaletowy w toalecie. Ceny na Kubie to zresztą nieporozumienie. Peso wymienialne, czyli waluta dla turystów można mniej więcej przeliczać według licznika 1 CUC = 1 EURO. Cuc za papier toaletowy, to więc 4 złote. Gdy dałam Pani 0,20 CUC, to mi powiedziała, że to za mało i papieru nie otrzymałam... Obiad w restauracji to koszt 15-20 CUC na osobę, drink w barze to 4-6 CUC, mała butelka wody to 1 CUC (na lotnisku 2,50 CUC!), pringelsy (8 CUC!!!), pocztówka (0,70 CUC), przejazd taksówką po Hawanie (25 CUC). Jeśli chodzi o noclegi w hotelach, to ceny dorównują paryskim, ale niestety nie idzie za tym jakość. W hotelu pięciogwiazdkowym były niedomyte naczynia, sprzątaczka nie wymieniła ręczników, ani nie posprzątała bez napiwku...

 

Robiłam zdjęcie z autem, nagle wyskoczył zza rogu przy mnie pan, zaczął mnie obejmować i krzyczeć CUC za zdjęcie...

Peso kubańskie (CUP) jest natomiast 25 razy mniej warte. Kubańczycy kombinują więc jak zdobyć peso wymienialne, dzięki niemu mogą zapłacić nie tylko za zakupy w sklepie, ale też za dobra luksusowe, takie jak Internet. W knajpie czy barze również zapłacimy tylko w peso wymienialnym. Waluty najłatwiej od siebie odróżnić, znając zasadę: pomniki są na peso wymienialnym, a ludzie na peso narodowym. Warto o tym pamiętać, gdy ktoś podejdzie do nas z super ofertą: banknot z Che Gueavarą o wartości 3 CUP za 1 CUC.

INTERNET

Od niedawna na Kubie jest dostępny Internet. Aby móc skorzystać z wi-fi, należy kupić kartę za 2 CUC (można ją nabyć np. w hotelu). Wi-fi jest dostępne w niektórych znanych barach (np. w Floridicie) i w hotelowym lobby. Po zakupie karty trzeba się zalogować i wpisać hasło. Internet działa przez godzinę od momentu pierwszego zalogowania i przez kolejnych 30 dni. Tak przynajmniej jest napisane na karcie. Niestety szybko okazało się, że karta działa „na 2 logowania”, więc pomimo, że wykorzystałam raptem pół godziny za trzecim razem nie mogłam już skorzystać z sieci. Innym problemem jest to, że jeśli dużo osób akurat „siedzi na internecie”, to my prawdopodobnie nie będziemy mogli się w ogóle zalogować. Wiele stron jest też nadal zablokowanych, ale działa np. facebook. Na skype natomiast z rodziną nie pogadacie. Generalnie Internetu na Kubie nie szukałam, przez pierwszy tydzień w ogóle zeń nie korzystałam. Dopiero w momencie przystopowania i plażowania poczułam tęsknotę za siecią, i łącznie w czasie wyjazdu zużyłam dwie karty na Internet. 

Na pytanie, jak było? Odpowiadam „ciekawie". Czy mi się podobało? Wyspa robi ogromne wrażenie, zwłaszcza na osobach, które nie pamiętają komunizmu. To, co jednak będę źle wspominać, to jej roszczeniowi i wręcz bezczelni mieszkańcy...